zaterdag 2 januari – vrijdag 8 januari
Op zaterdag besluiten we om er eens op uit te trekken. En wel naar Stanley. Dat is een dorpje aan de zuidkant van Hong Kong Island. Toen we in november op bezoek waren in Hong Kong, hebben we ons uitstapje naar Stanley afgebroken omdat we het huurcontract diezelfde dag nog moesten ondertekenen. In de herkansing dus. Vorige keer waren we met z'n tweeen en dufden we het aan met de bus, met Pien erbij is de taxi een veiliger optie. Het is ongeveer 15km, dat is minder dan een half uurtje rijden. We hebben geen kinderzitje dus Pien mag op de achterbank tussen haar ouders in zitten. Uiteraard wel met een veiligheidsgordel om, net als haar ouders en alle taxichauffeurs in Hong Kong. Regels worden hier serieus genomen! Stanley is een schattig plaatsje aan zee met een strand, een pier en een gezellige boulevard met restaurantjes waar je op het terras kunt zitten. We lopen eerst over de markt met voornamelijk kleding- en souvernir-achtige winkeltjes. Op de pier wordt muziek gespeeld en dat vindt Pien helemaal geweldig. Zoals je kunt zien op het filmpje in het vorige bericht is ze fanatiek aan het dansen geslagen. Het is ongeveer 17 graden dus we kunnen lekker op het terras zitten. Als we terug naar huis willen, heeft Pien een drijfnatte broek. Gelukkig hebben alle taxi's hier skai-bekleding dus met een lap eronder stellen we de ellende uit tot thuis. In tegenstelling tot heel veel zaken in Hong Kong zijn de taxi's hier erg goedkoop. Een ritje naar Stanley kost ongeveer 10 euro.
in de taxi
Stanley
Op zondag doen we het rustig aan. We beperken de activiteiten tot een bezoekje aan de baby-winkel die dicht bij ons appartement ligt. Pientje en ik zijn redelijk snel klaar met het bestuderen van het assortiment maar Kirsten gaat gang voor gang door de winkel heen. Gelukkig zijn we binnen een uur klaar en is Kirsten redelijk tevreden met het aanbod van baby- en kinderspul. Terug in ons appartement besluiten we een nieuwe oplossing te proberen om Pientje aan een normaal slaapritme te wennen. Zoals je in het eerdergenoemde filmpje kunt zien, bestaat ons appartement uit één open ruimte. Aangezien we Pien hebben aangeleerd om alleen te slapen (het bed van haar ouders herkent ze alleen als speeltuin), weigert ze te gaan slapen als ze ons nog kan horen. De oplossing bestaat eruit dat Pien's bed achter het enige muurtje in het appartment staat zodat ze ons niet kan zien. Wij gaan dan op bed zitten met alle lichten uit en zijn heel stil totdat Pien slaapt. Het is niet ideaal maar uiteindelijk wel het beste voor iedereen. Pien's ouders vermaken zich op bed met lezen, computeren, podcasts luisteren en fluisteren. Een beetje vervelender wordt het als dinsdagavond de laptop ineens kuren begint te vertonen. Een snelle zoektocht op internet leert dat het wel eens het begin van het einde zou kunnen betekenen dus we maken gauw een paar back-ups en op woensdag is het apparaat inderdaad niet meer aan de praat te krijgen. Na 4 jaar trouwe dienst is de laatste reis naar Hong Kong hem fataal geworden. We hadden voorafgaand aan de reis naar Hong Kong nog discussie gehad of hij wel of niet in de handbaggage mocht vanwege de grote afmetingen. Achteraf gezien was dat waarschijnlijk wel beter geweest.
Op mijn werk is iedereen weer terug van zijn Kerstvakantie. Ineens zijn zo'n beetje alle plekken weer gevuld en ik merk nu pas dat de verhalen over de lange werktijden in Hong Kong ook bij Standard Chartered opgeld doen. Net als in Londen zit ik ook hier op een handelsvloer alleen is die hier een paar keer groter. Er zijn wel 300 werkplekken, allemaal op dezelfde verdieping. De afdeling zit pas 3 maanden op deze plek dus alles is nieuw en jawel (!) ruim. De meeste kantoorgebouwen in Hong Kong hebben kleine bureau's en smalle gangen maar daar heb ik dus helemaal geen last van. Alles is erg luxe aangekleed met zelfs gratis Nespresso koffie. Ik drink daar al gauw teveel van zodat ik aan het eind van de week barstende koppijn heb. Ook hier een camera vlak bij m'n werkplek. Kirsten was benieuwd hoe die eruit ziet en ziet 'm al snel op TV voorbij komen.
David, mijn leidinggevende in Londen, had me al gewaarschuwd dat ik het druk zou krijgen in Hong Kong en daarvan blijkt niets teveel gezegd. Tijdens de Kerstdagen is het een en ander blijven liggen dus iedereen gaat er met frisse moed tegenaan. Ik geloof dat ik op woensdag wel 4 vergaderingen bijwoon. Eén in Hong Kong en de rest telefonisch. Daar zit een vervolg bij op de vergadering die ik tijdens de Kerstvakantie vanuit Breda voerde en deze keer gaat het voor mijn gevoel stukken beter. Om zes uur 's middags nog een vergadering vanuit Singapore waar ook mensen uit Londen, India, China en Dubai inbellen. Na afloop nog een aparte vergadering met mijn baas en een aantal andere mensen en voor je weet is het half acht. Ik ben voor 1 keer de laatste van mijn rijtje die naar huis gaat. Op de rest van de vloer zijn her en der nog mensen aan het werk. Pien ligt al te slapen als ik thuiskom.
We gaan op dinsdag bij de immigratie-dienst langs om ons Hong Kong ID aan te vragen. Formuliertje hier, formuliertje daar. Drie lokketten af om formuliertje op te halen, weer in te leveren, pasfoto en vingerafdruk te laten maken en een meneer met een officieel uniform die heel serieus kijkt bij loket drie. Pien's aanwezigheid laat zien dat hij ook kan lachen. Zoals alles is het ook hier efficient want binnen 3 kwartier staan we weer buiten. Kosten? Gratis. Omdat de kaart niet meteen klaar is, krijgen we een verklaring mee met daarop ons HKID nummer. Erg belangrijk want zonder dat nummertje kun je niks regelen in deze stad. We lopen nog even de aangrenzende buurt Wan Chai in omdat daar een “computer center” zit. Een computer center is een heel erg benauwd flatgebouw met lage plafonds dat propvol zit met hele kleine winkeltjes waar je van alles en nog veel meer voor je computer kunt kopen. Er zitten er meerdere in Hong Kong. De gangen zijn erg nauw en het is lunchtijd dus met een kinderbuggy is dat geen groot succes. Kirsten besluit al gauw dat onze nieuwe laptop hier niet vandaan gaat komen. Of er niet gewoon een Media-markt in Hong Kong zit?
Op mijn werk blijft het erg druk met afspraken met allerhande mensen en het is duidelijk dat iedereen graag wil helpen om mijn “product” zo gauw mogelijk lokaal te gaan invoeren. Daar zitten nog wel de nodige voetangels en klemmen aan maar dat maakt het juist leuk. Op dit moment worden alle transacties nog geboekt in Londen en ook afgehandeld vanuit Londen. Zodra we zaken in Hong Kong gaan boeken, zou het wel eens heel erg druk kunnen gaan worden. Er was een kandidaat voor een medewerker maar die was net voor de Kerst plotseling afgehaakt dus ik zet ook dat proces weer in werking. Ik ben deze week al druk met collega's in Korea die een deal hebben en in China zijn er minstens 5 klanten waar we zo mee aan de slag kunnen. Gelukkig hebben we daar nog niet de vereiste goedkeuring voor maar dat laat ook niet lang meer op zich wachten. Het lijkt me goed om voorbereid te zijn. Het is hard werken maar ik heb het wel enorm naar m'n zin op het werk!
uitzicht vanuit ons appartement
