zondag 13 december
Op zaterdagmorgen besluiten we om Broadway Market nog eens te gaan bezoeken. Broadway Market is van oorsprong een oude boerenmarkt vlakbij mijn eerste huis in Londen. We gingen er vroeger vaak heen. Vanaf ons appartement is het ca 2 km lopen over het jaagpad langs het Regents Canal. Het is mooi weer voor de verandering dus we wandelen lekker in het zonnetje. Ondanks de nodige veranderingen is de atmosfeer is nog helemaal hetzelfde. Veel organische stalletjes met organisch gebreide truitjes en sokken, organisch gezette koffie, organische bacon sandwiches en zo verder. We genieten van de vers gemalen koffie en een ‘bacon roll’. Kirsten koopt fudge in diverse smaken en voor het avondeten kopen we allerhande ‘zakuzki’ bij een meneer die ’s ochtends Russische lekkernijen vers (en waarschijnlijk organisch) heeft bereid. Verder slaagt Kirsten bij een organisch broodstalletje want in de supermarkt is het nog niet gelukt om lekker brood te vinden. Op de terugweg langs het kanaal stoppen we twee keer bij een sluisje waar mensen hun ‘narrow boat’ aan het schutten zijn. Die narrow boats zijn oude vrachtschepen die meestal zijn omgebouwd tot woonboot. Omdat het kanaal nogal smal is (net zoals veel wegen hier) zijn de schepen niet meer dan anderhalve meter breed maar wel 13 meter lang. Het schutten gebeurt helemaal met de hand en omdat de hoogteverschillen makkelijk 2 meter bedragen is dat veel werk. De meeste oude fabrieken langs het kanaal zijn omgebouwd tot appartementencomplexen en uiteraard is er een kroegje aan het kanaal dat heel toepasselijk ‘The Narrow Boat’ heet. Het is nog voor de middag dus de kroeg is nog dicht. Daarom lopen we na Pientje's middagslaapje nog even naar de winkels om wat boodschappen te doen en gaan daarna wat drinken in een gezellige pub vlakbij. Het lukt zowaar om een tafeltje te veroveren en Pientje kijkt haar ogen uit. Ze is ook totaal niet bang en kruipt vrolijk rond. Naast ons zit een zichtbaar zwanger echtpaar onder het genot van een sapje helemaal opgelucht te kijken dat je met je kind gewoon nog naar de kroeg kunt. Pientje is ook helemaal blij met haar appelsap met rietje. Tot een mevrouw van de kroeg komt vragen hoe lang we nog willen blijven. Het is blijkbaar zes uur en dan worden kinderen de kroeg uitgezet. Overigens krijgen we daar 20 minuten de tijd voor dus we kunnen in een beschaafd tempo ons biertje opdrinken.
Broadway Market
Regent's Canal
Als we zondag wakker worden, voelt Pientje een beetje warm aan en de thermometer bevestigt ons vermoeden. We hadden met Job en Brigit afgesproken om ’s middags aan de Sunday Roast te gaan maar het lijkt ons beter om die maar even aan ons voorbij te laten gaan. Als ik van lamlendigheid om half zes ’s middags eindelijk van de bank af kom om boodschappen te gaan doen, blijken de supermarkten om vijf uur al dicht te zijn gegaan. Belachelijk! Ik haal pizza en omdat 1 pizza te weinig blijkt voor ons tweeën, haalt Kirsten nog een broodje karton bij de McD.
De derde werkweek vliegt om. Op dinsdag word ik tot mijn verbazing gebeld door een headhunter die mensen zoekt voor een concurrerende bank (HSBC) in Hong Kong. Ik vertel hem dat ik pas 2 weken geleden begonnen ben en dat weet hij uiteraard. Vermoedelijk heeft hij mijn Linked-in profiel (m’n on-line CV) bestudeerd. Of ik misschien nog andere mensen weet… Mijn twee bekenden in Hong Kong heeft hij allebei al gesproken en meldt mij – lekker discreet – dat een van de twee is afgevallen voor deze functie. Ik zal het de persoon in kwestie wel eens vragen als we in Hong Kong zijn. Zoals vermeld had ik zondag niet zoveel te doen gehad en dus m’n Linked-in profiel maar eens bijgewerkt – dat heeft dus snel effect gehad.
Woensdagavond ga ik voor het eerst sinds tijden met Kirsten chique uit eten! Het is ons gelukt om Michiel (m’n oud-collega uit Rotterdam) en zijn vriendin Dominique te strikken voor een avondje babysitten. Aan goede restaurants geen gebrek in deze stad en er zit een heel fijn restaurant vlakbij in Islington – Fredericks geheten. We zijn er in het verleden wel vaker geweest en gelukkig is het eten nog altijd even lekker. De bediening is ook nog steeds erg vriendelijk alleen een beetje chaotisch deze avond. Op de rekening staat uiteindelijk 1 glas wijn teveel vermeld. Dat wordt vervolgens overgecompenseerd (niet alleen de wijn maar ook de desserts en de koffie verdwijnen) en omdat we al redelijk lang hebben moeten wachten besluiten we het er maar bij te laten. Een extra tip wordt ook niet aangenomen omdat die toch niet naar de bediening gaat. Het wordt een avondje heerlijk uit eten voor een meer dan schappelijke prijs. Als we thuis komen, zitten Michiel en Dominique lekker op de bank en ligt Pientje in haar bedje. Het blijkt dat de jongedame het voor elkaar heeft gekregen om de hele avond op de bank te zitten. Als wij thuiskomen is ze bang dat ze iets van de actie mist dus drinkt ze nog wat met ons mee. We gaan uiteindelijk pas tegen twaalf uur naar bed en Pientje is behoorlijk gesloopt. Het voordeel is wel dat ze de volgende dag van haar koorts verlost is. Kirsten had al uitgezocht hoe ze naar de dokter moest maar dat blijkt gelukkig niet meer nodig. Met dank aan Michiel en Do!
Woensdag overdag is er wat meer rumoer op het werk dan anders. De TV laat de hele dag bijna alleen maar beelden zien van het Lagerhuis waar de regering z’n begrotingsplannen komt presenteren. Als de minister van financiën ineens een konijn uit z’n hoge hoed tovert, neemt het rumoer op de vloer fors toe. Het anti-bonus konijn uit de hoed van meneer Darling gaat maar liefst 50% belasting heffen op de bonussen - bovenop de normale inkomstenbelasting. Effectief komt er dus een belasting van 75% op bonussen. Als medewerker van een bank in Hong Kong heeft deze maatregel weinig effect op mij en bovendien krijg ik dit jaar toch geen bonus omdat ik van baan verander, dus ik besluit om mijn mond maar te houden. Ik kan me de verontwaardiging echter goed voorstellen. Aan het eind van de dag komt er zelfs een mailtje van de hoogste baas van de bank. In typisch Engelse stijl moet je vooral heel erg goed tussen de regels door lezen. Men is het er niet mee eens.
Ondanks dat de meeste programma’s en systemen op mijn werk inmiddels werken, blijft een aantal zaken lastig. Of het er nu aan ligt dat ik in Hong Kong ben aangenomen en ik Londen werk of dat de bank gewoon traag is of ik iets fout doe, ik weet het niet. Ik besluit dat het hoog tijd wordt om de tickets naar Hong Kong te gaan boeken. Als onderdeel van mijn contract betaalt de bank 3x enkele reis per economy class naar Hong Kong en we mogen 20 kg overgewicht declareren. De bank werkt in Londen met hetzelfde reisbureau als in Hong Kong maar in Londen kunnen ze niet voor me boeken omdat ik in Hong Kong in dienst ben. De volgende morgen dus naar Hong Kong gebeld en daar kunnen ze niet voor me boeken omdat het voor rekening van kantoor Londen moet komen… Uiteindelijk geef ik in Hong Kong de boeking door en wordt ik ’s middags door iemand in Londen teruggebeld om de zaak te bevestigen. Als ik dan per email de details krijg om deze op juistheid te controleren, vind ik de prijs van 3.600 pond (4.000 euro) voor 3 enkele reizen nogal hoog. Toch maar eens gevraagd waarom. Blijkt dat de prijs 3.600 pond per volwassene is en 2.800 voor Pien, alles bij elkaar bijna 11.000 euro! De luchtvaartmaatschappij in Amsterdam maar even gebeld: “Ja inderdaad meneer, enkele reizen zijn erg duur maar voor 2.350 euro all-in kunt u met z’n drieën mee hoor”. Mijn baas vraagt of ik een en ander nog even voor hem op schrift wil zetten. Met 1 telefoontje 8.000 euro bespaard! Er volgt een boos mailtje naar het hoofd inkoop van de bank.
Vrijdag hebben we zoals gebruikelijk team-ontbijt. Deze keer word ik niet uitgefoeterd door de bediening dus ik waag mijn geluk nogmaals tijdens een lunch met m’n oud-collega’s van Fortis. Een van de twee komt pas later opdagen maar het is als vanouds gezellig. Traditie getrouw drinken we een biertje (of twee) maar vanwege de vertraging van een van beiden, schiet het eten erbij in. Lang leve het team ontbijt!’s Avonds heb ik ook nog een afspraak. Tijdens de 2 weken voor Kerst heeft iedere zichzelf respecterende afdeling in Engeland een Christmas-lunch of Christmas-dinner dus er is geen ontkomen meer aan... Het lawaai van een belendende tafel vol kakelende dames is zo overweldigend dat ik geen idee heb waar mijn eigen tafelgenoten het over hebben. Gelukkig moeten ze op tijd weg zodat ik uit mijn lijden verlost word. Wel jammer want ik had graag eens bijgepraat. Zeker met James die mij een paar jaar geleden heeft rondgeleid in Congo.
Het is weekend!
