6. Boerenkool en kamperen op Kerstavond

zaterdag 19 – vrijdag 25 december 2009

Tijdens onze laatste nacht in Londen slaap ik niet heel erg goed. Of het nu de zenuwen zijn omdat we de boot moeten halen of dat het beroerde matras me na 4 weken alsnog opbreekt, ik ben blij als om 5 uur de wekker gaat en ik op ‘mag’ staan. Normaalgesproken word ik niet zo gauw zenuwachtig als ik de boot moeten halen maar het heeft nogal veel gesneeuwd in het oosten van Engeland en de snelweg naar Harwich was een dag eerder zelfs afgesloten vanwege de sneeuw. We hebben onze 5 koffers, 3 kinderwagens, kinderstoel en reiswieg de avond tevoren al een plekje gegeven in de auto zodat we om kwart voor zes St. Marks verlaten. We missen in het donker op de snelweg een afslag zodat we dankzij een klein omweggetje kunnen zien hoe pittoresk en besneeuwd Engeland is. In Londen hebben we daar bijna niks van gemerkt. We zijn ruim op tijd in Harwich en de overtocht gebruiken we vooral om bij te slapen in onze royale 4-persoonshut die we voor 16 euro bijgeboekt hebben. Het is ook best fijn om de menigte te kunnen ontwijken want het is behoorlijk druk op de boot met loodgieters en bouwvakkers die Kerst gaan vieren in Polen.

We logeren in Breda omdat mijn oma op zondag haar 92^e verjaardag viert. Dat is een traditie van vele jaren binnen de familie De Leeuw die we nog jarenlang hopen vol te houden. Ondanks de onwaarschijnlijk grote hoeveelheid sneeuw die is gevallen in de nacht van zaterdag op zondag is de opkomst hoog en het is druk en gezellig als vanouds. Mijn oma heeft 9 kinderen en minstens 25 kleinkinderen en achterkleinkinderen. De precieze aantallen en alle namen kent ze precies. Zij wel. Het is echt geweldig om alle achterkleinkinderen met elkaar te zien spelen. Pientje is nu al dik 4 weken niet meer naar de crèche geweest dus die vindt het helemaal geweldig om eventjes uit haar sociale isolement verlost te zijn.

Maandag hebben we een druk programma in en om Amsterdam dus Pien blijft bij haar opa en oma in Breda. Er is ’s nachts weer de nodige sneeuw bijgevallen waardoor het meerjarenbouwproject dat de rijksweg A2 heet, in een behoorlijke ijsbaan is veranderd. Een bevroren ruitenwisser zorgt ervoor dat we al het zout nauwelijks van de vooruit kunnen vegen. Wij komen er nog goed af omdat we stapvoets van Utrecht naar Amsterdam kunnen rijden: het verkeer van Amsterdam naar Utrecht staat helemaal vast. Later horen we op de radio dat de ochtendspits daar vanzelf is overgegaan in de avondspits. We brengen de auto in Amsterdam naar de garage voor een APK-keuring en gaan vervolgens naar onze mini-opslag waar we nog wat spullen uithalen. Als we daar klaar zijn, is het tijd om te gaan lunchen met Meeuwis en Ivonne. Zij hebben ons uitgenodigd als dank voor het lenen van onze auto in januari. We wisselen nomaden-ervaringen uit: zij zijn net vertrokken uit Amerika en gaan in januari verhuizen naar Frankfurt. Na de lunch doen we een rondje Badhoevedorp. We geven een bloemetje af bij de makelaar en de kopers van ons huis waar we ook meteen de post ophalen. Zij zijn vandaag aan het verhuizen maar helaas is het geen feestelijke dag omdat hun tweeling van 15 maanden in het ziekenhuis ligt vanwege een vervelend virus. We wensen hen heel veel sterkte en gaan nog even een kopje thee drinken bij onze oude buren. Met het oog op de files gaan we daarna snel de auto ophalen bij de garage en bereiken Breda zonder veel problemen (ditmaal niet via de A2). Omdat het onze laatste week in Nederland is – en bovendien echt winterweer – staat er op ons verzoek boerenkoolstamp op het menu.

aardappels schillen voor de boerenkoolstamppot                    eten in Dronten

Het programma op dinsdag is gelukkig een heel stuk rustiger. Kirsten gebruikt deze buitenkans om even te winkelen in Breda en ik heb ’s ochtends een ‘conference call’ (een telefonische vergadering in goed Nederlands) met collega’s in Shanghai. Het gaat over het product dat ik vanuit Hong Kong ga verkopen dus het lijkt me voor de hand liggend dat ik meeluister. Mijn collega’s in Engeland laten het afweten vanwege vakantie respectievelijk pech met de treinen waardoor ik niet meeluister maar het woord moet voeren. Omdat ik na 4 weken nog niet de hele voorgeschiedenis en alle details van het product binnen de bank ken, is het behoorlijk peentjes zweten. Ik ben blij als ik na drie kwartier klaar ben. ’s Middags hebben we afgesproken bij Bernard en Amanda in Voorschoten. Huibrecht komt ook langs en we praten gezellig bij terwijl Pientje met Leonoor speelt die 4 maanden ouder is. Dat samen spelen komt erop neer dat Leonoor al haar speelgoed aan Pien geeft die het vervolgens met een achteloos gebaar wegwerpt. Ik neem me voor om Pientje iets socialer gedrag bij te gaan brengen. ’s Avonds eten we boerenkoolstamp. Dat is lekker Hollands en het past zo goed bij het winterweer! Terwijl ik op de bank aardappels zit te schillen, kijken Leonoor en Pien vol interesse mee en vissen om beurten zowel schillen als aardappels uit de pan die dan door de woonkamer heen rollen. Bernard heeft in zijn studententijd wel eens in Dagblad De Limburger gestaan met de meest opgeruimde studentenkamer van Maastricht dus ik vertrouw erop dat hij de vloer van zijn woning nog altijd netjes schoon houdt.

Op woensdag verkassen we van Breda naar Dronten. Het nadeel van zo’n verhuizing is dat alle zooi – inclusief Pientje –weer in de auto geladen moet worden. We beginnen daar wel wat handigheid in te krijgen, we hebben ten slotte al meer dan een maand geen vaste woon- of verblijfplaats meer. In Dronten bereikt ons tijdelijk onderdak z’n hoogtepunt: omdat we geen zin hebben om de logeerkamer met Pien te delen, heeft Kirsten aan haar vader gevraagd of we in zijn caravan mogen slapen. Als die dan in de schuur blijft staan, is het bovendien niet zo koud en nat. Dat laatste verzoek wordt echter niet ingewilligd. Omdat de geur van vers opgeslagen uien of aardappels niet bevorderlijk is voor de nachtrust, staat de caravan op het erf op ons te wachten. Pien slaapt lekker binnen en wij kamperen buiten in de sneeuw. Dat klinkt een stuk vervelender dan het is want de caravan blijkt voorzien van 2 separate luxe bedden met geweldige lattenbodems en dito matrassen. De caravan komt uit Zweden en is dus voorzien van vloerverwarming en verwarming langs alle wanden waardoor het behaaglijk warm is. We slapen er werkelijk als een blok. Als Randstedelingen zijn wij zoveel stilte ook helemaal niet gewend. ’s Avonds eten we – jawel – boerenkoolstamppot… Omdat de Hollandse keuken nog zoveel meer hoogtepunten kent, vergrijpen we ons ’s middags aan een patatje met en frikadel. Overigens smaakt de boerenkoolstamppot voor de derde keer op rij nog steeds prima!

Kerstontbijt                   onze royaal verwarmde 'Kerststal'

Donderdag is het Kerstavond. Omdat we op 1^e Kerstdag bij mijn zus Estelle en haar man Take gaan eten en ons de eer is toebedeeld om het dessert te maken, probeer ik een gerecht uit voor tiramisu. Het moet 24 uur koud staan dus is er geen tijd om het van tevoren te proeven. Ik maak het daarom twee keer achter elkaar. Een keer voor donderdagavond en daarna nog een keer voor vrijdagavond. Als we donderdagavond tiramisoep als dessert eten, hoop ik maar dat een nachtje koelkast z’n helende werk doet voor het Kerstdiner. Wim kookt bami en die smaakt gelukkig prima. Voor de gelegenheid doen we de familie Jansen een set stokjes cadeau zodat ze alvast kunnen oefenen voor als ze naar Hong Kong komen. Dat gaat met wisselend succes, Ruben heeft uiteindelijk gewonnen. Pientje laat zich moeiteloos bami voeren met de stokjes, het opslurpen van lange slierten heeft ze snel onder de knie.

Vrijdagmorgen laten we ons het Kerstontbijt in Dronten prima smaken. Nadat de kinderwagen die Kirsten via marktplaats heeft verkocht is opgehaald, vertrekken we naar Utrecht. Traditiegetrouw spelen we bij de familie De Leeuw voorafgaand aan het Kerstdiner Risk of Monopolie maar vanwege 3 stuks klein grut, spelen alleen de mannen een spelletje Koehandel. Take wint glorieus maar hij werkt dan ook voor een projectontwikkelaar. De dames ontfermen zich intussen over de (klein)kinderen, hoe geëmancipeerd allemaal. Estelle en Ad hebben goed hun best gedaan zodat we van een heerlijk diner genieten. Ik krijg vooral complimenten voor de dessertwijn die ik bij mijn tiramisoep serveer. Echt HEMA! (de wijn dus). We rijden we ’s avonds terug naar Dronten om nog 1 nachtje ‘bij de boer’ te kamperen en bovendien willen we zaterdag op tijd in Leeuwarden zijn. Ter voorbereiding op ons bezoek ontvangen we een smsje of we van boerenkool houden…??