Op het vliegveld in Seoul staat iemand met een bord te wachten met onze naam erop en in een limousine van Koreaanse makelij zoeven we met zo'n 140km/u richting hotel. Onderweg rijdt de chauffeur met een rotvaart op twee slagbomen af die op het laatste moment heel snel omhoog schieten. Electronische tolheffing op z'n Koreaans. Onderweg valt op dat zo'n beetje alle auto's van Koreaanse makelij zijn. Dat bereik je met een torenhoge importheffing op buitenlandse auto's. Geen idee wat de WTO daarvan vindt.
Eenmaal in het hotel stel ik voor om nog even een biertje te drinken voor het slapen gaan. Het is negen uur 's avonds en we hebben de volgende dag een hele reeks afspraken gepland staan dus het is fijn om op tijd te gaan slapen. Tegen tien uur is onze collega uit Shanghai er ook bij en na een paar biertjes besluiten we om een hapje te gaan eten omdat de heren honger hebben. Simon uit Shanghai is van de kredietenafdeling en moet per klant de limieten goedkeuren. Als we om elf uur een lokaal barbecue-restaurant binnenstappen besluit Tony ons enkele lokale mores bij te brengen. Die mores hebben vooral betrekking op alcoholgebruik. Voor de zekerheid drinken we 2 halve liter flessen met lokale meuk die wel iets weg heeft van jenever. Gelukkig is het niet meer dan 20%. De barbecue van rund- en varkensvlees die aan tafel wordt klaargemaakt smaakt prima. Als we om twaalf uur klaar zijn met eten lijkt het mij een goed moment om lekker te gaan slapen maar helaas... er belt een klant. Of we nog even wat komen drinken in zijn bar? Simon wil wel en het lijkt mij een beetje onbeleefd om nee te zeggen. Vooruit dan maar, een biertje en dan lekker gauw naar bed. Het is een behoorlijk eind rijden en als we er om half een eindelijk zijn, staat de klant ons als op te wachten in zijn lege bar onderin een kantoorgebouw. We kunnen onze zojuist verworven vaardigheden direct in praktijk brengen. Deze keer echter met wiskey (40%) die je soms mag aanlengen met bier. Er wordt flink getoast en dan moet de handel uiteraard meteen ad-fundum naar binnen. Terwijl Simon en Tony fijn staan te zingen bij de karaoke installatie blijf ik bij de klant achter en werk nog de nodige drankjes naar binnen. Als ik om half drie mijn hotelkamer binnenwaggel ben ik nog een half uurtje bezig om mijn maag op een ordentelijke manier leeg te krijgen voordat ik in mijn coma val. Een beter begin van een vierdaagse reis is nauwelijks denkbaar!
De volgende morgen voel ik me niet bepaald kiplekker hoewel ik gelukkig geen last heb van hoofdpijn. Het is prachtig lenteweer en een graad of 10. De kersenbloesems zijn bijna net zo mooi als op de foto's. Waarschijnlijk ben ik een week te laat omdat het de vorige week mooi weer is geweest. We werken braaf de afspraken met de klanten af en gelukkig ken ik mijn presentatie zo'n beetje uit het hoofd zodat ik zonder al te veel schade door deze lange dag heen kom. We lunchen met de klant van de vorige avond die het best wel zwaar heeft. Hij had namelijk al een paar flessen wiskey op voordat hij ons ontving. 's Middags gaan we bij de bank langs voor een interne presentatie waar een vertaler bij zit. Bij de klanten is dat niet nodig omdat die allemaal in de internationale handel zitten en dus allemaal Engels spreken. Bij de lokale collega's is dat allerminst het geval. Halverwege mijn presentatie wordt ik ineens afgeleid door een luid gesnurk. Een van de lokale bazen is in slaap gedommeld. Alom begrip want hij heeft vast een zware avond gehad. Het blijkt in Korea eerder regel dan uitzondering dat je meerdere avonden per week tot diep in de nacht met klanten gaat zitten zuipen. Hellup! Ik trek het echt niet en besluit om 's avonds heel ongezellig zonder een druppel alcohol om 10 uur te gaan slapen. Heerlijk.
De volgende morgen bij het ontbijt vertellen Tony en Simon dat ze om drie uur in bed lagen. Ik ben blij met mijn besluit van de vorige avond en voel me herboren. Vandaag in de ochtend een klant en in de middag bezoeken we een aantal pakhuizen. Ik financier goederen (met name metalen) die daar opgeslagen liggen dus het is belangrijk dat de pakhuizen van voldoende kwaliteit zijn en daarom bezoeken we ze regelmatig. Na ons laatste bezoek pakken we het vliegtuig naar Busan in het zuiden. Busan is een belangrijke havenstad met veel pakhuizen die we de volgende dag gaan bezoeken. Bij de bezoeken aan de pakhuizen is een Engelse collega uit Singapore van de partij en die houdt ook wel van een drankje. We hebben voor de gelegenheid ook nog een lokale collega bij ons om te vertalen aangezien het lokale dialect in Busan te sterk is voor Tony. Na de nodige biertjes in het hotel gaan we naar een heuse Karaoke-bar. Ik kan helemaal niet zingen maar doe braaf mijn best. De wiskey ontbreekt wederom niet maar gelukkig blijft de echte schade uit zodat we rond half twee wel in bed liggen.
op straat in Busan
In Busan hebben we een auto met chauffeur gehuurd om ons langs alle pakhuizen te voeren. Helaas blijkt onze chauffeur niet al te goed de weg te kennen en ondanks zijn GPS weet hij niet 1 van de 4 pakhuizen die dag te kunnen vinden. Het is maar goed dat hij geen woord Engels verstaat. We lunchen erg lokaal. Op een markt eten we in een restaurant dat sterk de indruk geeft dat mensen er ook wonen. We zitten op de grond aan lage tafels. Er is vooral veel vis die deels rauw wordt gegeten. In Japan is dat doorgaans erg lekker en mals. Koreanen houden ervan als je er goed op kunt kauwen. Ian en mij doet het vooral aan rubber of schoenzool denken. Wel proberen we voor de vorm rups te eten die we erbij krijgen maar vallen er geen van beiden voor. Tony en mijn Koreaanse collega passeren. Ik weet nu waarom. De pakhuizen in Seoul en Busan zien er allemaal piekfijn uit en we hebben er geen problemen mee om hier goederen in opslag te gaan houden.
pakhuizen vol met aluminium en koper
's Avonds vliegen we terug naar Seoul en hebben daar een afspraak met een collega die ons graag wil trakteren op nog een avondje Karaoke-bar... Het lijkt wel alsof je er bedreven in raakt. Ondanks de nodige drankspelletjes en flessen wiskey voel ik me kiplekker als we om half twee buiten staan. Sterker nog, ik lust wel een biertje. Gelukkig wint de ratio van de zucht naar alcohol want om half zeven staat de taxi al weer voor het hotel om ons terug te brengen naar de luchthaven. Het is inmiddels zaterdag en ik wil graag terug naar vrouw en kind.
