Eind februari komen we voor het eerst samen op het strand om de nieuwe boot uit te laden. Aangezien autoverkeer in Discovery Bay in principe niet is toegestaan moet de vrachtwagen snel worden uitgeladen zodat hij binnen een uur weer Discovery Bay uitkan. De nieuwe boot is gemaakt van fiberglas en niet van hout dus dat scheelt zo maar 700kg in gewicht. De oude houten boot woog namelijk 1000 kilo. Omdat die lek is gegaan, heeft de Lantau Boat Club een nieuwe boot gekocht die dan weer wordt gehuurd door Dutch Connexion. Zelfs 300 kg is nog een aardig gewicht als de vrachtwagen maar tot op een paar honderd meter van het strand kan komen. Het is een goede eerste krachttraining.
Blijkbaar is het vaste prik dat er gaande de trainingen mensen afvallen. De Duitser is een van de eerste afvallers zodat we in ieder geval weer Nederlands kunnen praten in de boot. De Belgen houden zich goed en er zijn geen BHV-perikelen in de boot. Ze spreken zelfs allebei Nederlands. Door een aantal reizen plus een vakantie mis ik in april de nodige trainingen zodat ik me zorgen begin te maken of ik als onervaren roeier niet uit de selectie gezet zal worden. Dat blijkt mee te vallen. Begin mei starten ook de zondagtrainingen zodat we op zaterdagmorgen 2 uur trainen en op zondag 1 uur. In tegenstelling tot veel anderen ben ik er braaf iedere zondag bij zodat ik de verloren uurtjes in kan halen en de techniek stukje bij beetje onder de knie begin de krijgen. Dat roeien vereist een aparte techniek waardoor ik gek genoeg meer last van m'n knieen dan van m'n rug krijg! De trainingen zijn leuk. We oefenen op zaterdag in de baai voor ons huis en op zondag in een baai verderop. Het valt op hoe vies het water af en toe ruikt – alsof het rioolwater rechtstreeks op zee geloosd wordt. De springende vissen zijn erg grappig en soms belandt er eentje in de boot. Gelukkig zijn ze erg klein in tegenstelling tot de roze dolfijnen die aan de andere kant van Lantau rondzwemmen. De nieuwe plastic oefenboot is een stuk minder stabiel dan de houten wedstrijdboten zodat het erg prettig is dat we meestal niet met 22 man zijn. Tijdens het oefenen blijven we op comfortabele zwemafstand van de kust. Vooral als de veerpont wegvaart levert dat nog wel eens wat deining op. Het gaat gelukkig alle trainingen goed.
Het eerste Social Event – een muziekquiz – moet ik helaas verstek laten gaan maar tijdens de golfcar “rallye” annex puzzelrit ben ik van de partij. Het is een middag dolle pret waarvan je hier en hier het resultaat kunt zien. 's Avonds tot lekker laat de stad in met Michiel, een oud-collega uit Rotterdam zodat ik zondagmorgen weer helemaal fris aan de zondagtraining mee kan doen. Met als bijkomend voordeel dat de kater na afloop helemaal voorbij is.
Mui Wo race
Op zondag 13 juni is er een race in Mui Wo die we als een generale repetitie beschouwen. Mui Wo ligt een paar kilometer verderop op Lantau Island. We gaan er met de boot heen. Er doen wel 40 mixed teams mee waaronder de nodige lokale visserteams die zelfs gaan staan tijdens het roeien. Het schijnt regelmatig voor te komen dat zulke boten omslaan als er iets teveel deining is. Tijdens 2 heats roeien we 2 keer tegen dezelfde teams en worden beiden keren 2e. Het enige dat echt telt zijn de tijden want die bepalen namelijk in welke finale je mag roeien. We doen het niet slecht en mogen meeroeien voor de Silver Plate finale. In gewoon Nederlands: voor plek 15-20... Ze zijn namelijk heel aardig in Mui Wo en delen ongeveer 18 bekers uit op een veld van 40 deelnemers. We worden 2e in onze finale (16e overall dus) en gaan met een mooie bokaal naar huis. De sfeer is goed en Christa – onze coach – is helemaal blij.
Woensdag is het dan zover. In Discovery Bay is dit het grootste evenement van het jaar. Het hele strand staat vol met tentjes voor alle teams en ook op de plaza is het vol met mensen en een soort van braderie. We moeten al om 8.20u onze eerste race roeien dus de dag begint vroeg. Na een goede warming up en de nodig peptalk roeien we een uitstekende eerste race. Het parcours is hier langer dan in Mui Wo, 450 meter tegenover 300 meter. In DB roeien we dat in minder dan 2 minuten. Het is dus echt een sprint waarin je alles moet geven. De eerste wedstrijd doen we dat voor ons gevoel nog niet maar desondanks roeien we een prima tijd en worden met gemak eerste van onze heat. Na de eerste race moeten we een paar uur wachten voordat we weer mogen. De tweede start verloopt onrustig. Een boot van de organisatie heeft een touw om z'n schroef en vervolgens is er een valse start. Als er voor de tweede keer opnieuw gestart wordt, horen we opnieuw het fluitsignaal voor een valse start. De halve boot stopt met roeien totdat we in de gaten hebben dat het een trucje van de boot naast ons is. We missen wel 5 slagen en gaan er daarna alsnog als een dolle van door. Adrenaline zorgt ervoor dat we alsnog de nodige meters goedmaken maar een toptijd wordt het niet meer en we worden 2e. Bij aankomst is iedereen woedend en het scheelt weinig of een paar mensen gaan de boot naast ons te lijf! Een aantal andere boten heeft hetzelfde probleem en er wordt een gezamenlijk protest ingediend. Helaas haalt dat weinig uit want er staat niets in de regels over het gebruik van fluitjes. Een flauw trucje dus van de locals. De derde race volgt ineens heel snel. Zo snel zelfs dat de organisatie ons een half uur voor de geplande starttijd wil laten starten. Met als gevolg dat wij 2 mensen missen die naar huis zijn om eten te halen. Stress, spanning en heel veel telefoontjes lijken weinig uit te halen. We lopen dus maar zo traag mogelijk naar onze boot. Op het moment dat we al met 2 invallers in de boot zitten, komen de missende roeiers alsnog aan. Wederom een perfecte voorbereiding op onze laatste race voor de finales... De adrenaline mist deze keer z'n uitwerking niet en we roeien erg goed. We worden wederom eerste en het hangt erom of we in de hoofdfinale roeien. Alsof het lot het zo wil, hebben we tot op de honderste seconde dezelfde gemiddelde tijd als het team dat ons vernaggeld heeft. Tot onze grote verbazing vraagt hun captain welke van de twee teams de snelste tijd in enige race heeft gehad. Dat zijn wij en dus mogen wij door naar de hoofdfinale! Misschien hebben ze wroeging? Het enige nadeel van die hoofdfinale is dat er hele serieuze teams in roeien met mensen van echte roeiclubs die het hele jaar doorroeien en die niet net als wij uit een gelegenheidsteam bestaan waarvan dan ook nog de helft nieuw is dit jaar. We besluiten er het beste van te maken en als doel te stellen om niet als laatste te eindigen.
Deze race gaat alles goed. Zo goed zelfs dat we op een gegeven moment derde liggen. Dat houden we helaas niet vol en eindigen als 5e, op 18/100e van nummer 4 en op minder dan een seconde van nummer 2. Er wordt met de hand geklokt dus je vraagt je bijna af... We zijn dolblij en hebben onze doelstelling gehaald en eigenlijk alle verwachtingen van het seizoen overtroffen. Kijk zelf maar wie als eerste over de streep komt: filmpje hier.
We sluiten de dag af met een gezellig feestje in de straat achter ons. De huizen daar zijn nog een 'beetje' groter dan die van ons met huurprijzen vanaf 10.000 euro per maand. Er zijn veel bedankjes voor alle mensen die zich hebben ingespannen om er een succes van te maken en de uitslag van de puzzelrit wordt bekendgemaakt. Geen idee of het heeft bijgedragen aan de winst van mijn team dat er iemand van het 'social comitee' zat? We kijken de filmpjes die gemaakt zijn en daarna gaat de disco aan. De Duitse buren hebben ook een feestje en om ze een beetje te jennen blijkt er volop Schlager-muziek voorhanden. Ze kunnen er wel om lachen, zeker gezien het feit dat de meeste van hen inmiddels met kleren aan in het zwembad liggen. Keurige mensen toch die Duitsers!
Na de nodige Heinekens vind ik het welletjes. Kirsten is al een uurtje naar huis en ik moet de volgende dag weer werken voordat ik 's avonds voor een lang weekend naar Beijing vertrek met Martin.
Het was een fantastische ervaring!
